شرح حال استاد سید محمدحسین بهجت تبریزی (شهریار)
فرزند آقا سید اسماعیل موسوی معروف به حاج
میر آقا خشکنابی در سال 1325 هجری قمری (شهریور ماه 1286 هجری شمسی) در
بازارچه میرزا نصرالله تبریزی واقع در چایکنار چشم به جهان گشود. در سال
1328 هجری قمری که تبریز آبستن حوادث خونین وقایع مشروطیت بود پدرش او را
به روستای قیشقورشان و خشکناب منتقل نمود. دوره کودکی استاد در آغوش طبیعت
و روستا سپری شد که منظومه حیدربابا مولود آن خاطراتست. در سال 1331 هجری
قمری پدرش او را برای ادامه تحصیل به تبریز باز آورد و او را در نزد پدر
شروع به فراگیری مقدمات ادبیات عرب نموده و در سال 1332 هجری قمری جهت
تحصیل اصول جدید به مدرسه متحده وارد گردید و در همین سال اولین شعر رسمی
خود را سرود و سپس به آموختن زبان فرانسه و علوم دینی نیز پرداخته و از
فراگیری خوشنویسی نیز دریغ نمیکرد که بعدها کتابت قرآن، ثمره همین تجربه
میباشد.
در سیزده سالگی اشعار شهریار با تخلص بهجت
در مجله ادب به چاپ میرسید. در بهمن ماه 1299 خورشیدی برای اولین بار به
تهران مسافرت کرده، و در سال 1300 توسط لقمان الملک جراح در دارالفنون به
تحصیل میپردازد. شهریار در تهران تخلص بهجت را نپسندیده و تخلص شهریار را
پس از دو رکعت نماز و تفأل از حافظ میگیرد.